Κριτική για "Αγαθά στοιχειά" Από τη Σοφία Ευθυμίου, φιλόλογο, (6-6-2019)      Αγαπημένη μου, Γιώτα!    Σ’ ευχαριστώ, που για μια ακόμα φορά με έκανες κοινωνό της πνευματικής σου δημιουργίας στη συλλογή διηγημάτων σου «Αγαθά στοιχειά»*.    Παρακολουθώντας το ξεδίπλωμα των χαρακτήρων σου εντυπωσιάστηκα όχι μόνο από το περιεχόμενο αλλά και από τον τρόπο παρουσίασής τους. Σχετικά με το πρώτο, διέκρινα ανάμεσα στα άλλα κι έναν ύμνο στον έρωτα και την ανιδιοτελή αγάπη που ανθίζουν στις αγαθές καρδιές των φυσικών ανθρώπων. Αυτό όμως που ανεβάζει την ποιοτική στάθμη της τέχνης σου είναι οι απαράμιλλοι αφηγηματικοί σου τρόποι.    Ο ηθογραφικός χαρακτήρας των διηγημάτων σου πλαισιώνεται από στοιχεία κοινωνικά και ρεαλιστικά που προβάλλουν τη ζωή στο χωριό και τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων. Οι ηρωίδες είναι απλές γυναίκες, με ανθρώπινα πάθη γεμάτα από αλήθειες ζωής. Η καθημερινότητά τους παρουσιάζεται ρεαλιστικά με απλότητα και φυσικότητα και ξεχωρίζουν οι στιγμές, όπου σαν ανατόμος διεισδύεις στα μύχια της ψυχής τους και βγάζεις στην επιφάνεια πόθους, πληγές, αναστεναγμούς, παράπονα αλλά και γεύση από ευτυχία.    Διαμορφώνεις ζωντανούς χαρακτήρες με αφηγηματική χάρη και ύφος αλλού πυκνό κι αλλού υπαινικτικό, καθώς πέρα από την επιφάνεια υπάρχει πάντα μια στοχαστικότητα και μια νοσταλγική διάθεση.    Ιδιαίτερα επίσης ξεχωρίζουν οι περιγραφές της φύσης, ως του χώρου, όπου ο άνθρωπος ζει και αναπτύσσεται αβίαστα αλλά παράλληλα βιώνει και την πραγματική αξία της ζωής. Διακρίνονται για το λυρισμό και την ποιητικότητά τους και προβάλλουν τη βαθύτερη σχέση σου με τη φύση.    Ειδικότερα ξεχώρισα:    Στην κλιμάκωση των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του γυναικείου προτύπου, όπως δηλώνονται στην «Αλεξάνδρα». Ξεκινώντας από τη γλαφυρή παρουσίαση των φυσικών στοιχείων περνάς στον αναβαθμό των κοινωνικών με έμμεση επισήμανση στην αξιοσύνη, για να κορυφώσεις στο μεγαλείο του εσωτερικού κόσμου. Αυτόν τον εσωτερικό κόσμο τον προβάλλεις πιο έντονα και περίτεχνα και στις δύο πρώτες παραγράφους στη «Λένη».    Στα επιμύθια:    «…οι άνθρωποι είναι αδύναμοι να ελέγξουν τις δυνάμεις του σύμπαντος, οι οποίες, με πρωτοστάτη τον αρχέγονο Έρωτα, ενώνουν τα όντα και δημιουργούν την αρμονία, η οποία συνέχει και συναρμόζει με σοφία και τα ελάχιστα.» (Η Αλεξάνδρα, σ. 19)    «…στις κοινωνίες όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι εκείνοι που ζουν σχεδόν παρασιτικά, έχουν τη δική τους αξία και τη δική τους θέση.» (Η Θανάσω, σ. 77)    Στις περιγραφές της καμέλιας (Η Κωστάντω, σ. 79), της εξώπορτας (Η Όλγα, σ. 119), των χεριών (Η Αναστασία, σ. 35 / Η Πανάγιω, σ. 139) και του θηλασμού (Η Ευανθία, σ. 61). Ειδικά στην τελευταία είναι έντονη η εσωτερική δράση από τη μια και από την άλλη η αρτιότητα στην αισθητική της εικόνας που προσωπικά μου θύμισε αναγεννησιακό πίνακα.    Γενικά, διαβάζοντας κάθε φορά τη συλλογή σου, όλο και κάποιο καινούργιο στοιχείο θα μου «πει» κάτι ξεχωριστό και θα με δροσίσει ευχάριστα μέσα στην [...] καθημερινότητά μου.    Σ’ ευχαριστώ και πάλι και σου εύχομαι να έχεις πάντα τη δύναμη να αντιστέκεσαι έτσι, δημιουργικά, σε ό,τι ορθώνεται μπροστά σου. Εξάλλου το ταλέντο σου είναι και η αδιάψευστη εγγύηση για την αθανασία των πονημάτων σου.    Με θαυμασμό και Αγάπη    η φίλη σου Σοφία.     *Στο κείμενο της Σοφίας Ευθυμίου, η οποία διάβασε, πολύ πριν την έκδοση τη συλλογή, αναφέρεται ο αρχικός τίτλος της, δηλαδή "Γυναικών ήθη". Στην εδώ δημοσίευση διορθώθηκε για αποφυγή σύγχυσης.